Pangandoy Ko
Pangandoy ko nga ikaw makauban
Karon, ugma, ug hangtud sa kahangturan
Ikaw nga nag-inusarang pinitik ning dughan
Ikaw ang pangandoy ko sa tanan.
Bisan nasayod ako sa kamatuoran
Nga ki’ng gugma ko wala gayu’y kapadulngan
Kay ang gikahimutngan mo langit man
Samtang ako uyamot lamang.
Apan sa pangandoy wala ako hikabsan
Nga ikaw mahimong ako ug ako imo lamang
Unya inig abot sa saktong mga takna
Sa altar magkahiusa ang mga dughan ta.
Pangandoy ko nga maghinigugmaay kita
Hangtod sa kita magsungkod ug mangunot na
Pangandoy ko nga ambot ba kung matinood
Kay kanus-a pa ba mihalok sa yuta ang panganod?
Posted on May 9, 2013, in Poems and verses and tagged Balak, Bisaya, Cebuano, Hoping, Longing, Love, Pining, Poem, Poetry, Tula, Unrequited Love, Visayan Poetry, Wishing. Bookmark the permalink. 3 Comments.
Ok lang po ba f we’ll make it into a song?^^
@Cheche,
Hello po! Sorry, ngayon ko lang nabasa ang comment mo. Pwede naman po. Hehe.
You could contact me through my FB account, Luan Lucas.